سبک آرت نو نام سبکی در اروپا بود که تمام جنبه‌های هنری طراحی مثل نقاشی و گرافیک و پیکر تراشی و طراحی داخلی و معماری را دربر داشت. عناصر شاخص آن فرم‌های نباتی،خطوط منحنی و حسی از حرکت بود که در تزئینات تصویری یا انتزاعی بیان می‌شد. این سبک به جای الهام و تقلید از گذشته، توجه به آینده و ابداعات و تکنولوژی را مدنظر قرار داد ومعماران این سبک از مصالح مدرن مثل آهن و چدن و بتن استفاده می‌کردند.
سبک آرت نو را می‌توان با تازگی مرتبط دانست و از نظر علمی و اخلاقی و سیاسی با هدف تلاش برای پیوند هنر و زندگی اجتماعی ظاهر شد اما از نقطه نظر فرهنگی به رسوم بورژواها گرایش یافت.
ویکتور ارتا از اولین معماران سبک آرت نو محسوب می‌شود .ساختمان‌های زیادی در بلژیک ساخت که در آنها از ستون‌های چدنی و نرده‌های آهنی و تزئینات روی کف، دیوار و سقف و غیره استفاده کرده که به صورت فرم‌های نرم و سیال و در هم تنیده ظاهر می‌شدند.
از دیگر معماران خلاق  سبک آرت نو می توان به آنتونی گائودی اشاره کرد که معتقد بود در طبیعت هیچ خط مستقیمی وجود ندارد. معماری آنتونی گائودی از سبک آرت نوو فراتر رفته و منبع الهام معماران پست مدرن واقع شده است ساختمان مسکونی کازامیلا از آثار دوران پختگی او محسوب می‌شود که در آن احجام و خطوط به گونه‌ای با هم ترکیب شده‌اند که آرام ندارند.